De vader van de auteur en beeldend vormgeefster was zeeman en hij heeft haar van kleins af aan sterrenbeelden aan de hemel laten ontdekken.

Na het eindexamen HAVO bezocht Esther de Groote (Heerlen, 12 juli 1972, 14:02) samen met haar vader in het Friese Franeker ‘s werelds oudste, nog werkende planetarium, rond 1780 gemaakt door Eise Eisinga. Dat maakte diepe indruk en vormt een grote inspiratiebron.

Op het VWO koos ze als aanvullend eindexamenvak beeldende vormgeving. Na haar studie aan de HEAO – Business and Languages en een aantal functies in het bedrijfsleven, schoolde ze zich om tot docent. Ook verdiepte zij zich in de astrologie. Daarnaast volgde ze een cursus sterrenkunde op de sterrenwacht in Brunssum en bezocht ze tijdens een rondreis door Engeland in Bath het huis van William Herschel, de ontdekker van Uranus.

Toen ze naar Haarlem verhuisde, is zij naast haar werk als docente Duits op het VMBO direct met een vijfjarige opleiding gestart bij de Astrologische Vakvereniging Nederland, waar de vakken kosmologie en sterrenkunde een groot onderdeel uitmaken van het vakkenpakket. Sinds juni 2015 is ze afgestudeerd astroloog. In deze methode gaat ze echter puur in op de kosmologie en sterrenkunde.

Vanaf 1998 volgt ze de beweging van de zon, maan en planeten nauwgezet. Haar PABO-afstudeeropdracht voor de akte godsdienst was dan ook De tijd in licht en schaduw, de voorloper van de leerlijn Kosmoscarrousel, sterrenkunde op skippyballen.